Tadeusz Rejtan (albo Reytan) herbu Rejtan (ur. 20 sierpnia 1742 w Hruszówce, zm. 8 sierpnia 1780 tamże) – uczestnik konfederacji barskiej, w 1773 poseł ziemi nowogródzkiej na Sejm Rozbiorowy 1773-1775 w Warszawie.

Syn zamożnego ziemianina Dominika Rejtana, podkomorzego nowogródzkiego. Brat Michała, pisarza ziemskiego nowogródzkiego.

Wraz z Samuelem Korsakiem i Stanisławem Bohuszewiczem sprzeciwiał się zawiązaniu na sejmie konfederacji pod przewodnictwem księcia Adama Ponińskiego, umożliwiającej zatwierdzenie traktatu rozbiorowego. Stanowisko jego zgodne było z instrukcją, jaką otrzymał przy wyborze na posła na swoim sejmiku w Nowogródku: "bronić całości Polski z narażeniem życia i mienia". Przekaz mówi, że Rejtan najpierw ukrył laskę marszałkowską, wstrzymując tym samym rozpoczęcie obrad. Mimo to doszły one do skutku. Gdy po skończonych obradach na polecenie marszałka sejmu Ponińskiego posłowie skierowali się ku wyjściu, Rejtan rzucił się na próg, starając się zagrodzić drogę wychodzącym (opuszczenie sali obrad oznaczało zgodę posłów na uznanie decyzji konfederackich – I rozbiór Polski). Scenę tę przedstawia obraz Jana Matejki "Rejtan". Wedle innej tradycji, Rejtan kładąc się w przejściu na ziemi, usiłował nie wpuścić posłów do sali obrad.

Po sejmie rozbiorowym, Rejtan wyjechał na Litwę i według tradycji popadł w obłęd, w wyniku czego 8 sierpnia 1780 roku popełnił samobójstwo